سوراخ شدن کیسه آب

بسیاری از خانم‌های باردار نگران این هستند که کیسه آب آنها در دوران بارداری پاره شود و برای آنها این سوال مطرح می‌شود که انجام چه کارهایی منجر به سوراخ شدن کیسه آب و پاره شدن آن می‌شود تا از انجام آنها دوری کنند.

تقریبا 12 روز از زمان بارداری که می‌گذرد کیسه آمنیوتیک در اطراف جنین در حال رشد تشکیل می‌شود و داخل آن را مایع آمنیوتیک پر می‌کند. به طور کلی مایع آمنیوتیک و کیسه هدفشان محافظت و در بر گرفتن جنین و نگه داشتن جنین در دمای ثابت می باشد و باعث می‌شود که ریه‌های جنین در طول دوران بارداری رشد و نمو پیدا کند و بتواند داخل مایع نفس بکشد. همچنین دستگاه گوارش جنین هم کمک می کند تا بتواند از مایعات استفاده کند و رشد کند.

علاوه بر آن باعث رشد استخوانها و عضلات جنین در زمان حرکت داخل مایعات می شود و بند ناف هم حامل اکسیژن و مواد غذایی است که همه آنها را از جفت به جنین می رساند و از آن محافظت می کند.

برای 20 هفته اول بارداری مایع آمنیوتیک بیشتر از آب تشکیل شده است و بعد از اینکه 20 هفته اول می‌گذرد مواد مغذی، هورمون‌ها، آنتی‌بادی‌ها و ادرار کودک هم داخل آن وارد می‌شود و تا حدود هفته 36 بارداری مایعاتی که در کیسه آمنیوتیک هستند بیشتر می‌شود و سپس روند کاهشی پیدا می‌کنند.

دلایل سوراخ شدن کیسه آب

هنگامی که خانم ها وارد فاز زایمان می شوند کیسه آمنیوتیک پاره می‌شود و خیلی از افراد این را با عنوان پاره شدن کیسه آب می دانند. این اعتقاد هنوز هم برای خیلی از خانم‌ها وجود دارد ولی برخی از خانم‌ها بیشتر فقط ترشح دارند و آن را با پارگی کیسه اشتباه می گیرند.

در برخی از مواقع کیسه آمنیوتیکی قبل از اینکه زایمان انجام شود پاره شده یا نشت می‌کند. در صورتی که کیسه آمنیوتیک قبل از هفته 37 بارداری پاره شود پزشکان آن را با نام زایمان زودرس می شناسند و خانم‌هایی که کمتر از 6 ماه از آخرین زایمانشان گذشته باشد یا چند قلو باردار باشند خطر بیشتری برای زایمان زودرس یا PROM دارند‌.

از دیگر عواملی که باعث پارگی کیسه آب یا prom می‌شوند عبارت از موارد زیر می باشد:

• عفونت ادراری (UTI) یا عفونت مقاربتی (STI)

• شرایط پزشکی، مانند بیماری ریه و سندرم ایلرز – دانلوس

• قرار گرفتن در معرض مواد مضر، از جمله تنباکو، مواد مخدر غیرقانونی و الکل

• مایع آمنیوتیک خیلی زیاد یا خیلی کم

• جفت جدا شده از رحم

• انقباضاتی که به کیسه‌ی آمنیوتیک فشار می‌آورد و باعث پارگی آن می‌شود

• سوزن آمنیوسنتز سوراخی ایجاد می‌کند که بهبودی آن خیلی طول می‌کشد

• سرکلاژ سرویکس، روشی ست که پزشکان دهانه‌ی رحم را با بخیه می‌بندند تا اینکه نوزاد برای زایمان آماده شود.

درمان پارگی کیسه آب

برای اینکه پارگی کیسه آب درمان شود، علت آن دارای اهمیت است و اگر به علت نشت، سن، سلامتی یا رشد جنین باشد درمان متفاوت خواهد بود و پزشکان ممکن است استراحت کردن در تخت خواب را توصیه کنند و خانم ها باید فعالیت خود را کمتر کنند و بیشتر به استراحت کردن بپردازند یا ممکن است توصیه کنند که رابطه جنسی انجام نشود.

در صورتی که خانم عفونت داشته باشد پزشک آنتی بیوتیک هایی که در طی دوران بارداری بی‌خطر باشند را تجویز می کند. چنانچه کودک آماده به دنیا آمدن باشد ممکن است با دارویب به اسم اکسی توسین کار را آغاز کنند یا در صورت بروز زودرس تولد دارویی به نام توکولیتیکس باعث توقف زایمان زودرس می‌شود .

بعد از پاره شدن کیسه آب چقدر وقت داریم؟

بعد از هفته 23 بارداری، کودک برای اینکه زنده بماند به اندازه مایعاتی که داخل کیسه آمنیوتیک است متکی نیست و در عوض آنها مواد مغذی و اکسیژن را از جفت دریافت می کنند.

کیسه آمنیوتیک بیشترین نقش را در حفاظت از جنین بر عهده دارد و در صورتی که پاره شود کودک در معرض ابتلا به عفونت یا برآمدگی بند ناف قرار می‌گیرد و اینکه چقدر کودک می‌تواند با پاره شدن کیسه آب زندگی کند به موارد مختلف بستگی دارد و نمی‌توان دقیق به این سوال پاسخ داد.

در صورتی که کودک نارس باشد با نظارت و معالجه درست که معمولا در بیمارستان انجام می‌دهند، ممکن است کودک هفته ها زنده بماند.

در صورتی که کودک شما حداقل 37 هفته داشته باشد تحقیقات نشان داده که باید 48 ساعت صبر کنید تا زایمان خود به خود شروع شود.

اصلی ترین نکته در این زمینه نظارت درست است. در صورتی که کیسه آب پاره شود و شما مراقبت‌های پزشکی لازم را انجام ندهید، کودک با مشکلات جدی روبرو است و احتمال مرگ وجود دارد و علاوه بر آن ممکن است مادر هم دچار عفونت و سایر عوارض شود.

علائم عفونت بعد از پارگی کیسه آب

با مطالعه مواردی که گفته شد می دانید کدام کار ها منجر به سوراخ شدن کیسه آب می‌شوند و بعد از آن باید بدانید که اگر کیسه آب پاره شد علائم عفونت که باید به دنبال آن باشید کدام هستند. خطر عفونت می‌تواند نوزاد و مادر را تهدید کنند و بسیاری از پرستاران و پزشکان به خوبی می‌دانند که باید چه چیزی را دنبال کنند و کدام یک از حالتهای شما را بررسی کنند.

اگر تصمیم بگیرید مراحل اولیه را در خانه انجام دهید باید علائم عفونت را به خوبی بشناسید تا اگر نیاز بود مراقبت‌های پزشکی انجام شود. به طور مثال کوریوآمنیونیت که عفونت رحمی است در هر حالتی هیچ علامتی از خود نشان نمی‌دهد. احتمال عفونت می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• تب

• ضربان قلب سریع (در مادر یا نوزاد)

• تعریق

• حساسیت در اطراف رحم

• درد ثابت (انقباضات منتقل نمی‌شود)

• تخلیه‌ی دردناک

اگر در این شرایط به بیمارستان مراجعه کنید پزشک با اندازه گیری ضربان قلب، دمای بدن و بقیه علائم حیاتی شرایط شما را کنترل می‌کند و کودک هم در این مدت تحت نظارت قرار می‌گیرد که این کار را با استفاده از مانیتور انجام می دهند تا از نظر عفونت بررسی شود از جمله آنها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• ضربان قلب سریع

• ضربان قلب آهسته

• کاهش سرعت

• حرکات کاهش یافته

اگر مایعی که ترشح می‌شود سبز رنگ یا زرد رنگ باشد یا حتی قهوه‌ای رنگ باشد باید سریعاً به پزشک مراجعه کنید، چون نشانی از عفونت است یا ممکن است کودک دارای حرکات روده یا مکونیوم شده باشد که بعد از آن تنفس او با مشکل مواجه می‌شود.